بی تو تنهایم

 بی تو تنهایم

این سخن امام زین العابدین (ع) که فرموده اگر همه عالم مرا تنها بگذراند ولی من با قرآن باشم احساس وحشت و تنهایی نمی کنم در دوران اسارت برای ما روشن شد. 

التجا از مردم قرآنی
برگزاری برنامه ها و کلاس های قرآنی در هر ماه با سخت گیریها و مشکلاتی روبه رو بود مأموران عراقی به بهانه های مختلف به آسایشگاه ها هجوم می آوردند و همه وسائل و امکانات ما را غارت می کردند و در این غارتگریها قرآنها هم برده می شد. در این سخت گیریها و شدائد و غارت بچه ها با کمبود آب و غذا می ساختند اما با نبود قرآن زندگی ما کاملاّ فلج می شد نمی گفتیم چرا غذا نمی دهید یا چرا غذا کم است یا چرا آب نیست بلکه درخواست ما بعد از هر غارتگری این بود که قرآن هائی را که از ما بردید به ما برگردانید و با پیگیری زیاد می توانستیم یک قرآن یا چند قرآن پس بگیریم و این حالت میزان انس و عشق بچه ها نسبت به قرآن کریم را می رساند. ما بدون قرآن احساس غربت، وحشت و تنهایی می کردیم